W ostatnich dniach uaktywnili się tak zwani „umiarkowani” zwolennicy Prawa i Sprawiedliwości, którzy nawołują partię rządzącą do porozumienia z opozycją wokół Trybunału Konstytucyjnego. Słyszymy, że Polsce grozi izolacja, że wyrzucą nas z Unii Europejskiej - a jeśli nie wyrzucą to już na pewno wprowadzą sankcje i obetną fundusze pomocowe – że NATO przeniesie szczyt na Litwę albo do Rygi albo, że obrażeni Amerykanie nie wyslą do nas żolnierzy, co nas narazi na atak militarny Putina, i jeszcze, że zagraniczni inwestorzy zwiną manatki, a euro będzie po 6 złotych itp itd. Polemika z tym bełkotem, który, co warto podkreślić, pojawia się nie tylko na forach GW czy Faktu, ale również na prawicowych portalach wymaga dużej samodyscypliny i żelaznych nerwów. Cięzko bowiem dyskutować z ludźmi, ktorzy nie mają podstawowych wiadomości na temat współczesnych relacji ekonomicznych i geostrategicznych interesów.
Po pierwsze, warto odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego Unia Europejska przyjęła Polskę i obdarzyła tak hojnym programem funduszy strukturalnych. Bynajmniej nie dlatego, że istnieje jakaś „idea solidarności” europejskiej. Przyczyny są bardzo prozaiczne. Polacy mają pełnić funkcję taniej siły roboczej, z czego korzystają zachodnie koncerny. Tyle i tylko tyle. Cała reszta, to „oprawa artystyczna”, tani teatrzyk dla zidiociałych wyznawców Michnika i sfrajerzałych półinteligentów.
Z tego właśnie bardzo prozaicznego powodu, nikt Polski z Unii nie wyrzuci. Mogłoby się to zakończyć wprowadzeniem ceł, nacjonalizacją wielu sprywatyzowanych firm i zerwaniem tych niezwykle lukratywnych więzi ekonomicznych. Oczywiście Polska mogłaby w krótkim okresie odczuć negatywne skutki takiego działania nawet bardziej niż nasi zachodni sąsiedzi, ale nikt w biznesie nie kieruje się zasadą „psa ogrodnika” i nie zaryzykuje tutaj żadnych eksperymentów.
No dobrze, ktoś zapyta, ale przecież mogą nam przyciąć dotacje i nie będziemy mieli za co budować autostrad i aquaparków. Technicznie jest to możliwe, ale zapewne taką decyzję zablokują kręgi przemysłowe, bo z każdego euro przekazanego Polsce, 90 centów wraca na Zachód, głównie do Niemiec, w postaci popytu na ich produkty i usługi. Powiedzmy to szczerze - pomoc strukturalna jest niczym więcej niż programem stymulującym bogate gospodarki Unii Europejskiej. Możemy się tutaj pocieszać, że jesteśmy w trochę lepszej sytuacji niż Grecy, którym pożyczano miliardy euro na zakupy w europejskim centrum, a dziś wymaga się spłaty długu, bądź oferuje kolejne kredyty w zamian za wdrożenie drakońskiego programu oszczędnościowego.
Mamy jeszcze supermocarstwo, które jest „zaniepokojone” stanem polskiej demokracji. Już same tego typu enuncjacje budzą pusty śmiech, bo Amerykanie – jeśli oczywiście odpowiada to ich interesom – współpracują z największymi despotami i bandytami na czele sojuszniczych krajów. Co więcej, często sami inspirują przewroty wojskowe w celu ustanowienia przyjaznych sobie rządów. CIA zamontowało w Kiejkutach samodzielne stanowisku waterboardingu, gdzie bez wyroku sądu przetrzymywano ludzi formalnie niewinnych, stosowano tortury i pogwałcono dziesiątki przepisów, konwencji krajowych i międzynarodowych. Nie jestem obrońcą terrorystów, ale zanim jakiś Jankes wypowie się na temat procedur demokratycznych w naszym kraju warto mu przypomnieć te kilka prostych faktów.
Reasumując: Polska jest w Unii, bo to się opłaca właścicielom UE czyli Niemcom. USA wspiera militarnie Polskę, bo jest to zgodne z amerykańskimi interesami. Stan demokracji w Polsce to sprawa drugorzędna. Rząd Prawa i Sprawiedliwości nie powinien ustępować ani o krok w sporze o Trybunał Konstytucyjny. To byłby niewybaczalny błąd.
